شعر طبیعت

من هیچ‌گاه ندانسته‌ام
ای بانوی بلندبالا
که تو مرا تا کجاها می‌بری
و مرا در کدام راه
رها می‌کنی
و مرا کی بازمی‌خوانی.
ای بانوی زیبا
ای روز
ای آب‌های روشن.
 
بیژن جلالی