شعر طبیعت

تو با آن چشمان میشی فراموش‌نشدنی
که چون دو گوی روشن و چرخان قلب را می‌شکافتند،
آن پرنده‌ای هستی
که من به رویا دیده‌ام.
سبک و آرام
کوچک و معلق
و خاکستری در افق روشن
چون رویایی که در ابدیت فراموش می‌شود.

سحر پریازانی