علفهای تابستان
همهی آنچه بهجا مانده
از رویاهای یک سرباز
باشو
برگردان از پگاه احمدی

باشو
ماتسوئو باشو (1644 – 1694) بزرگترین و نامآورترین شاعر هایکوسرای ژاپنی است. او در یک خانواده ی سامورایی به دنیا آمد. نام کودکی اش کین ساکو بود. درباره ی زمان قبل از هایکونویس شدنش اطلاعات زیادی در دست نیست. ولی تا سن ۴۱ سالگی بیشتر به سرودن اشعار هزلآمیز گرایش داشت. سالهای زیادی از عمرش در سفر بود. و از معابد و طبیعت زیبایی ژاپن دیدن میکرد و در مورد آنها هایکو و نثر مینوشت. او در دهه ی آخر عمرش مکتب باشو را در هایکو بنیان نهاد و شاگردان متعددی تربیت کرد.
گلبرگهای رُز کوهی
اینک میریزند و کمی بعد،
در غوغای آبشار
باشو
برگردان از پگاه احمدی
بر شاخهای لخت
کلاغی نشسته
غروب پاییز
باشو
برگردان از پگاه احمدی
خنکا
صاف، بر میکشد
شاخههای کاج خودرو را
باشو
برگردان از پگاه احمدی
یک درخت آلو
لانهی متروک کلاغ
باشو
برگردان از پگاه احمدی
قطع یک درخت
و خیره شدن به انتهای بریده
ماهِ امشب
باشو
برگردان از پگاه احمدی
از کدام درخت پر شکوفه میآید
نمیدانم
این رایحه
باشو
برگردان از پگاه احمدی
پلِ الواربند،
تاکهای پیچکپوش
تنگِ هم برای زندگی کردن
باشو
برگردان از پگاه احمدی
آبگیرِ قدیمی
قورباغهای میجهد
صدای آب
باشو
برگردان از پگاه احمدی
سکوت!
صدای زنجره
در سنگها فرو میرود
باشو
برگردان از پگاه احمدی