شعر طبیعت

متلاطم…
تنها…
بی‌کران…
کاش اقیانوسی نبودم
پنجه‌کشان بر ساحل…
 
شمس لنگرودی

ستاره‌ی شامگاهیِ آرامش را
در دلم روشن کن
و بعد بگذار که شب
برایم از عشق زمزمه کند.
 
رابیندرانات تاگور
برگردان از ع. پاشایی

ای موشک‌ها
اهانت‌تان به ستاره‌ها
به دنبال شما
به زمین برمی‌گردد.
 
رابیندرانات تاگور
برگردان از ع. پاشایی

زنی می‌خواهم
که مانند درخت باشد
با برگ‌های سبزی که در باد می‌رقصند.
آغوشش
چون شاخه‌های درخت باز باشد
و خنده‌اش
از تاریکی‌های زمین الهام گرفته
در سرانگشت‌هایش پراکنده شود.
زنی می‌خواهم چون درخت
که هر طلوع و غروب
از افقی به افقی بگریزد
درحالی‌که از اسارت خود در خاک گریه می‌کند.
 
بیژن جلالی

باد استخوان‌سوزِ هیچ پاییزی
نمی‌توانست مانند این توفان بهاری
قلبم را به درد آورد.
ببین چگونه
شکوفه‌ها را با خود می‌بَرد.

ایزومی شی‌کی‌بو
برگردان از عباس صفاری

«حیف از روشنایی روز…»
 
حیف از روشنایی روز
که منتظر سپیده نمی‌ماند
و با غرور مریخی‌اش
احمقانه حمله می‌کند
تا فقط پیروز شود
و آرام ستاره‌ها را
به آن‌چه می‌خواهد مجبور کند.
بعد
نور بی‌چاره‌ی تلف شده را
بی‌هیچ ردپایی پاک می‌کند.
 
ریچارد براتیگان
برگردان از محسن‌بوالحسنی و سیناکمال‌آبادی

گربه‌ها
از مسیرهایی می‌گذرند.
نمی‌توانیم دنبال آن‌ها برویم
ولی می‌توانیم حس کنیم
که از مسیری می‌گذرند
که معنایی جادویی دارد.
 
بیژن جلالی

توله سگ بازیگوشی
دنبال حباب صابون آبی می دود و با ترکیدن آن
عوعو می کند.

ریچارد رایت
برگردان از احمد محیط

ساحل به رود گفت:
«نمی‌توانم
موج‌هایت را نگه دارم
بگذار ردّ پاهای تو را
در قلبم
داشته باشم.»
 
رابیندرانات تاگور
برگردان از ع. پاشایی

گل‌های عزیز
که با تن‌های ظریف
و کوچک خود
به جهان شادی می‌دهید
آیا ما قدر شما را
آن‌چنان که باید می‌دانیم؟
و صورت زیبای شما را
آن‌چنان که باید
به گنجینه‌ی دل خود می‌سپاریم؟
 
بیژن جلالی