شعر طبیعت

آن روز که مردم
آن‌چه را که یادگار دریاست
به دریا بازدهید.
و آن‌چه را که از آسمان
در دل من مانده است
به آسمان بازگردانید.
زمزمه‌ی جنگل
و صدای آبشارها را
به جنگل و آبشارها
برگردانید.
و اگر ستاره‌ای در دست‌های من
مانده‌است
آن را به آسمان بازفرستید.
و آن‌گاه تن من را به زمین
بازدهید.
و قلب من را به سکوت و تاریکی
بسپارید.
و سپس به آهستگی از من دور شوید
تا هرگز از آمد و رفت شما
با خبر نباشم.
 
بیژن جلالی