شعر طبیعت

«اوچوکو»
 
آن‌سوتر از افق آبی دوردست
خیلی دورتر از آبشارهای مرتفع
سرزمین فریبنده‌ی جادوهاست.
آرام مثل شبی تابستانی در مک‌کنزی
وحشی مثل طوفانی زمستانی
روی اقیانوس آرام.
نام آن سرزمین اوچوکو است
جایی که سروهای بلند
آسمان را نوازش می‌کنند
سرزمین رودخانه‌های جاری
و سبزی علفزاران –
یک الدورادو که گله‌ها و درخت‌ها
در آن احساس خوشبختی را هجی می‌کنند
وسعتش آدم را کوچک می‌کند
تا حد دانه‌ای شن.
کی می‌تواند این سرزمین بالای فلات را
انکار کند
 
حالا دلم آن‌جا است
و از زیبایی اوچوکو می‌لرزد.
 
ریچارد براتیگان
برگردان از محسن‌بوالحسنی و سیناکمال‌آبادی