عباس صفاری (زاده ۱۳۳۰ در یزد) شاعر و مترجم ایرانی ساکن ایالات متحده است. از وی چندین مجموعه شعر و ترجمه چاپ شده است.
همواره سرسبزند
کاج‌های کوهستان «توکی‌وا»،
در این اندیشه‌ام که پاییز را
در همهمه‌ی بادی که می‌گذرد آیا
باز می‌شناسند؟
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
ای زنبق وحشی
که در کوهستانی به نام «انتظار»
روییده‌ای،
آیا تو نیز کسی را در این پاییز
وعده‌ی دیدار داده‌ای؟
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
ژرفا می‌گیرد شب
با صدای پرتمنای آهویی،
و من
می‌شنوم
صدای عشق یک‌جانبه‌ی خود را.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
بیدارم امشب
و همدمم تنهایی است،
نمی‌توانم
دلتنگ نباشم
برای آن ماه خوش‌سیما.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
تاریک‌روشنای صبح
چه در خود نهفته دارد؟
حتا زمزمه‌ی آرام‌ترین نسیم
از قلب من
گذر می‌کند.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
فانوس‌های شکاری را
از کوه «اوگورا» برداشته‌اند
و آهوان جفت‌هایشان را می‌خوانند.
چه آسوده می‌خوابیدم اگر
شریک ترسشان نبودم.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
پیکر نحیف
و شناورم
به نئی بریده از ریشه می‌ماند.
جویباری اگر مرا طلب کند
در پی‌اش روان خواهم شد.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
در این صبحگاه
حتا نیلوفرانم
از من روی گردانند،
مبادا با گیسوانِ خواب‌آشفته
دیده شوند.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
کدام شکوفه است
که ثمر نمی‌دهد؟
امواج سپید جزایر کوچک
که تاج الهه‌ی دریا
بر سر دارند.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
این کاج روییده
بر کناره‌ی این تخته‌سنگ نیز
باید خاطراتی داشته باشد:
از پس هزار سال ببین
چگونه شاخه‌هایش به زمین خم می‌شوند.
انونو کوماچی
برگردان از عباس صفاری
